Połączenie drogi wewnętrznej (roli) z drogą publiczną
Blog

Skontaktuj się z nami

09-03-2022
Photo representing the subject of the blog

Najpopularniejsze posty

Zapisz się do Newslettera

Wyślij

Osoba, która ma tytuł prawny do danego gruntu, może nim swobodnie gospodarować w granicach zakreślonych przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz przepisy. Należy zwrócić uwagę, że ograniczenia wynikające z różnego rodzaju regulacji mają na celu zabezpieczenie interesów sąsiadów oraz ochronę środowiska. Z punktu widzenia właściciela danego gruntu rzeczą niezwykle istotną jest dojazd do jego nieruchomości.

 

 

Dojazd być musi.

 

Zgodnie z art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych drogą jest budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkowa, przeznaczona do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowana w pasie drogowym.

Zapewnienie dostępu działki do drogi publicznej jest jednym z podstawowych warunków do uzyskania pozwolenia na budowę. Co istotne, może on być zarówno bezpośredni, jak i pośredni, bądź też poprzez ustanowienie służebności drogi koniecznej. W tym kontekście warto zwrócić uwagę na kwestię dróg wewnętrznych. Mianowicie, zgodnie z ustawą o drogach publicznych, pod tym pojęciem należy rozumieć drogi, drogi rowerowe, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg.

 

 

Droga wewnętrzna jako grunt rolny.

 

W niektórych przypadkach droga wewnętrzna może przebiegać przez grunty, które w ewidencji są oznaczone jako rolne. W związku z tym pojawiają się pewne wątpliwości, czy tego typu rozwiązanie może być traktowane jako droga. Okazuje się, że jak najbardziej taki grunt może zostać uznany za drogę, mimo że nie figuruje on jako taki w ewidencji gruntów.

 

Według orzecznictwa polskich sądów nie jest ważne, w jaki sposób oznaczona została dana działka w ewidencji gruntów i budynków. Nie ma ona bowiem charakteru prawotwórczego, jej funkcją jest odzwierciedlanie stanu faktycznego.

 

Zgodnie z przepisami drogami nie są grunty położone w granicach pasów drogowych w dwóch przypadkach. Mianowicie chodzi tutaj o sytuację, gdy:

  • wchodzą one w skład gospodarstwa rolnego lub leśnego;
  • wchodzą one w skład działki budowlanej, która nie jest osiedlem mieszkaniowym, dworcem kolejowym lub dworcem komunikacji autobusowej albo też nie jest odrębnym pasem gruntu wydzielonym wyłącznie w celu zapewnienia dostępu tej działki do drogi publicznej.

Z kolei grunty, które znajdują się w granicach pasów drogowych dróg wewnętrznych niezaliczane do użytku „drogi”, są włączane do:

  • przyległego użytku rolnego, jeżeli wchodzą w skład gospodarstwa rolnego;
  • użytku „las”, jeżeli wchodzą w skład gospodarstwa leśnego;
  • odpowiedniego użytku z grupy użytków zurbanizowanych i zabudowanych, jeżeli wchodzą w skład działki budowlanej.

Każda działka powinna być połączona z drogą publiczną w sposób, który może być uregulowany na różne sposoby. Niekiedy jednak połączenie to odbywa się za pomocą drogi pośredniej, która znajduje się na gruntach rolnych i jako taka figuruje w ewidencji gruntów. Nie stanowi to jednak przeszkody w uzyskaniu pozwolenia na budowę, ponieważ wpis do ewidencji ma jedynie na celu odzwierciedlenie stanu faktyczne, natomiast nie kształtuje on praw.